Gdyby ktoś zapytał mnie, które ciasto uważam za najbardziej polskie, wcale nie wymieniłabym makowca czy krakowskiego, ale właśnie poczciwy placek ze śliwkami. Nie wiem skąd u mnie takie skojarzenie, ale jedno jest pewne - myśląc o tym cieście mam przed oczami polski sad, babie lato i kosze miękkich, ciepłych, bo nagrzanych sierpniowym słońcem śliwek. Coś wspaniałego!

Bazę dla poniższego przepisu zaczerpnęłam z forum CinCin. Ciasto jest znakomite, lekkie i puszyste - jak to określiła moja koleżanka - śnieżne. Ale mnie i tak najbardziej smakowały te soczyste, miękkie śliwki, które z każdą minutą leżakowania ciasta, zbierały coraz więcej soku, co wspaniale smakowało przy każdym kolejnym kęsie :) Dlatego ważne jest, by owoce układać skórką do dołu, wtedy sok zbiera się w owocach a nie w cieście.

Składniki:
* 1,5 szklanki mąki
* 1 łyżka mąki ziemniaczanej
* 0,75 szklanki cukru
* 0,5 kostki masła
* 200 ml mleka
* 2 jajka
* 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
* 3 łyżki kaszy manny
* 1 łyżka octu
* ok. 12 śliwek pokrojonych w ćwiartki (już wkrótce w pełni dojrzałych, sierpniowych :))
* pół szklanki cukru pudru i odrobina mleka na lukier

Ubijamy masło z cukrem na puszystą masę, dodajemy jajka i razem dobrze ubijamy. Dodajemy przesiane mąki, wymieszane z proszkiem do pieczenia, ubijamy. Dolewamy mleko nieprzerywając ubijania. Dodajemy kaszę oraz ocet i teraz mieszamy krótko i delikatnie łyżką. Przekładamy masę do formy (ja miałam niewielką prostokątną, ale może być też mała tortownica, jednak w niej będzie się chwilę dłużej piekło). Ćwiartki śliwek układamy na cieście skórką do dołu. Pieczemy w 180 stopniach ok. 40 minut, aż się zezłoci a wbity patyczek będzie suchy. Chwilę studzimy przy otwartych drzwiczkach piekarnika. Ostudzone ciasto "maziamy" lukrem :)